Jak rozpoznać anginę paciorkowcową? Jakie są skuteczne sposoby leczenia?

Angina paciorkowcowa jest jednym z częstych powodów wizyt w gabinecie lekarskim. Szczególnie w okresie jesienno-zimowym zauważa się zwiększoną zapadalność na tę uciążliwą chorobę (zwłaszcza wśród dzieci). Jak rozpoznać ostre zapalenie gardła i migdałków podniebiennych? Jakie sposoby leczenia są najskuteczniejsze w przypadku anginy paciorkowcowej?

Jak rozpoznać anginę paciorkowcową?

Wywiad z chorym i badanie podmiotowe nie są wystarczające do ustalenia właściwego rozpoznania anginy, jeśli lekarz przypuszcza, że czynnikiem etiologicznym nie są wirusy. Kliniczne podejrzenie zakażenia bakteryjnego potwierdza się więc, zlecając pacjentowi badanie mikrobiologiczne.

Angina paciorkowcowa (inaczej angina ropna, bakteryjna) to powszechnie występująca choroba, którą wywołują, jak sama nazwa wskazuje, paciorkowce, (najczęściej paciorkowiec typu A Streptococcus pyogenes). Szybko się rozwija (okres inkubacji wynosi od kilkunastu godzin do 3-4 dni), atakując górne drogi oddechowe i dając szereg nieprzyjemnych objawów, takich jak:

• ból gardła,
• ból podczas przełykania pokarmu,
• wysoka gorączka (w wielu przypadkach dochodząca nawet do 40 stopniCelsjusza),
• uczucie rozbicia, zmęczenie,
• zaczerwienienie i biały lub żółty nalot na migdałkach,

l brak symptomów typowych dla anginy wirusowej, tj: nieżytu nosa, kaszlu, zapalenia spojówek, zmian w obrębie błon śluzowych jamy ustnej.

U części chorych zakażonych paciorkowcami występują też objawy, takie jak ból brzucha, ból ucha, biegunki, wymioty czy bóle głowy. Szczególnie narażone na zachorowanie na anginę paciorkowcową są dzieci i młodzież (najwięcej przypadków zakażeń odnotowuje się w grupie wiekowej 3-14 lat), które przebywając w przedszkolach i szkołach, mają ciągły kontakt z innymi rówieśnikami (do zakażenia dochodzi drogą kropelkową lub na skutek bezpośredniego kontaktu z wydzielinami z dróg oddechowych).

Jak leczyć anginę paciorkowcową?

Mimo samoograniczającego się charakteru anginy paciorkowcowej, konieczne jest wdrożenie farmakoterapii. Niestety, leki przeciwzapalne, przeciwbólowe i przeciwgorączkowe dostępne w każdej aptece nie są wystarczające w przypadku tej infekcji bakteryjnej, niezbędne jest zastosowanie antybiotyku. Lekiem pierwszego rzutu jest fenoksymetylopenicylina, która powinna być zażywana przez 10 dni (już po 2-3 nastąpi znaczne złagodzenie objawów). W niektórych przypadkach penicylinę podaje się domięśniowo, a gdy pacjent z anginą paciorkowcową jest uczulony na ten antybiotyk, stosuje się inne leki (erytromycynę, klarytromycynę, azytromycynę). Szybko wdrożona antybiotykoterapia zapobiega gorączce reumatycznej, posocznicy, a także innym niebezpiecznym powikłaniom i skraca czas trwania choroby.

Domowe sposoby na anginę paciorkowcową

Domowa kuracja może stanowić uzupełnienie terapii antybiotykowej, łagodząc najbardziej uciążliwe objawy anginy paciorkowcowej. Aby nie dopuścić do odwodnienia organizmu (zwłaszcza przy występowaniu wysokiej gorączki), należy podawać choremu co najmniej 2 l płynów dziennie (pod postacią wody, herbat ziołowych, świeżo wyciskanych soków owocowo-warzywnych oraz zup). W celu zmniejszenia bólu gardła, jaki powoduje angina ropna, można przyjmować tabletki do ssania z lidokainą, benzydaminą lub chlorkiem cetylopirydyniowym.

Czy można zapobiec anginie paciorkowcowej?

Wiele osób, które chorowały już na anginę paciorkowcową, zastanawia się, co robić, aby uniknąć ponownego zakażenia? Nie istnieją żadne szczepionki ani leki przeciwko anginie. Z pewnością warto dbać o higienę rąk, często je myć i unikać kontaktu z innymi chorymi.

Podsumowując, angina paciorkowcowa to przypadłość, która do zdiagnozowania wymaga oceny lekarskiej i poza badaniem fizykalnym oraz wywiadem z pacjentem – dodatkowej diagnostyki mikrobiologicznej. Szybkie wdrożenie antybiotykoterapii zmniejsza ryzyko zakażenia innych osób.