Reklama
Wojenne opowieści
Prawdziwe tłumy przyszły na spotkanie autorskie z Piotrem Andrews’em – fotoreporterem Reutera. Od 4 marca 70 fotogramów z całego niemal świata można oglądać w foyer Teatru im. Al. Węgierki. I trudno przejść obok nich obojętnie.
Tematyka wojenna tak często występująca na zdjęciach Andrews’a jest przypadkiem. Karierę dziennikarską rozpoczął 9 listopada 1989 roku, kiedy był jedynym mówiącym po polsku reporterem w Montrealu, który odwiedził Lech Wałęsa. Tego samego dnia wieczorem CNN pokazała początek rozbiórki berlińskiego muru, dwa dni później urodzony w Nigerii Polak zjawił się w Berlinie. Fotografując stara się być obiektywny, stawać z aparatem po obu stronach barykady.
Wiele zdjęć budzi olbrzymie emocje. Niemniejsze towarzyszyły ich powstawaniu. ”Wcześniej zawsze była nadzieja, że te zdjęcia coś zmienią” mówi Andrews, ”z czasem, choćby w Sarajewie, straciłem wiarę”. Fotografowanie konfliktów to wcześniejsze przeszkolenie wojskowe, uwagi jak się zachowywać, jak przekraczać punkty kontrolne czy dawać łapówki. Często fotoreporter staje w trudnych sytuacjach. ”Na środku rzeki Kongo stawka za przepłynięcie się podwoiła – zapłaciłem” wspomina.
Wojna w Iraku bardzo zmieniła podejście Andrews’a do wykonywanego zawodu. W Karbali, dwa miesiące przed śmiercią Waldemara Milewicza zaatakował go tłum tubylców biorac go za Amerykanina. Andrews pojawił się pomiędzy kolejnymi eksplozjami, po których kilkadziesiąt osób zginęło. Rany odniósł także kierowca fotoreportera. ”Zdałem sobie sprawę, że mój zawód nie jest już lubiany, fotografowanych uczestników konfliktu obarczamy winą i jesteśmy zbędnymi swiadkami” konkluduje wojenne opowieści. Wystawę i stronę internetową zadedykował swojemu przyjacielowi – Tarasowi Protsiukowi, operatorowi który zginął w Bagdadzie trafiony pociskiem z amerykańskiego czołgu.
Reklama