Trening z dzieckiem

Przeciąganie liny. - Przeciąganie "liny" w siadzie w rozkroku - z pozycji siadu rozkrocznego przodem do dziecka z możliwie jak najbardziej wyprostowanymi plecami i chwytem za dłonie, próbujemy odchylić tułów w tył i delikatnie przyciągać tułów dziecka do siebie. Następnie zmieniamy pozycję na taką, aby dziecko odchylało się w tył. Naprzemiennie ćwiczenie naśladuje "przeciąganie liny". Podczas ćwiczenia należy próbować przybliżać do podłoża brzuch i klatkę, nie garbiąc się.

Przeciąganie liny. - Przeciąganie "liny" w siadzie w rozkroku - z pozycji siadu rozkrocznego przodem do dziecka z możliwie jak najbardziej wyprostowanymi plecami i chwytem za dłonie, próbujemy odchylić tułów w tył i delikatnie przyciągać tułów dziecka do siebie. Następnie zmieniamy pozycję na taką aby dziecko odchylało się w tył. Naprzemiennie ćwiczenie naśladuje "przeciąganie liny". Podczas ćwiczenia należy próbować przybliżać do podłoża brzuch i klatkę, nie garbiąc się.

Skłon tułowia w przód. - W siadzie naprzeciw siebie, nogi złączone, stopy stykają się podeszwami, jedna z ćwiczących osób ugina nogi w stawach kolanowych. Podajemy sobie ręce i wyciągamy tułów jak najmocniej w przód próbując jak najmniej się garbić. Przy stale złączonych dłoniach, bez odrywania brzucha od nóg, próbujemy wyprostować nogi w stawach kolanowych. Jeśli jest to zbyt trudne, można jedynie przyjąć pozycję wyjściową i delikatnie pogłębiać skłon tułowia.

Wciąganie na plecy. - Z siadu prostego plecami do siebie osoby ćwiczące zaplatają ramiona. Następnie jedna z ćwiczących pochyla tułów do skłonu w przód, a druga w tym czasie nieznacznie odchyla tułów w tył i unosi biodra w górę. Jeśli między osobą dorosłą a dzieckiem jest znaczna różnica wagowa, skłon tułowia w przód wykonuje tylko cięższa.

Wciąganie na plecy z wyprostowanymi ramionami. - Z siadu prostego plecami do siebie osoby ćwiczące unoszą wyprostowane ramiona w górę. Następnie jedna z ćwiczących pochyla tułów do skłonu w przód, a druga w tym czasie nieznacznie odchyla tułów w tył i unosi biodra w górę. Jeśli między osobą dorosłą a dzieckiem jest znaczna różnica wagowa, skłon tułowia w przód wykonuje tylko cięższa.

Równowaga. - Z pozycji klęku podpartego uniesienie jednej nogi ugiętej w stawie kolanowym w tył. Dla utrudnienia unosimy jedną rękę w przód tak, aby dłonie osób ćwiczących złączyły się. Podczas tego ćwiczenia możemy wykonywać dowolne modyfikacje nóg i ramion podając sobie ręce na wprost (lustrzanym odbiciem) lub przeciwnie. Możemy również unosić w tył prostą nogę zamiast ugiętej.

Poprzedni 1 od 2 | Następny

Aktywność fizyczna jest niezbędna dla zdrowia i prawidłowego rozwoju fizycznego, psychicznego i społecznego dziecka. Zapobiega występowaniu zaburzeń układu ruchu, otyłości, zmniejsza ryzyko wczesnego rozwoju miażdżycy, jest ważnym elementem korekcji i terapii, a dla dzieci jest źródłem radości i sukcesów. Wdrażanie u dzieci a następnie u młodzieży wrodzonej potrzeby ruchu oraz wyrabianie prawidłowych nawyków aktywności fizycznej, powinno być nieodłącznym elementem w życiu szkolnym i pozaszkolnym. Należałoby dołożyć wszelkich starań w celu zapewnienia optymalnego poziomu aktywności osób młodych. Większy potencjał zdrowotny dzieci to zdrowsze społeczeństwo, większa ochota do nauki, a w przyszłości do pracy.

W dobie komputeryzacji jednak zbyt mało dzieci i młodzieży uprawia systematyczną aktywność fizyczną. Często wiąże się to z brakiem nawyków aktywności ruchowej u rodziców. Stopniowa redukcja ogólnej aktywności fizycznej prowadzi do obniżenia wydolności fizycznej, upośledza rozwój i zmniejsza zdolność adaptacji do zmieniających się warunków życia. Wobec tego pozaszkolne formy czynnego uczestnictwa w kulturze fizycznej powinny być postrzegane jako konieczność.

Ruch jako środek leczniczy ma zdolność oddziaływania na wszystkie narządy, a w szczególności na aparat ruchowy. Aktywność ruchowa zapewnia pełen zakres ruchu w stawie, wpływa na sprężystość i elastyczność wiązadeł. Bez względu na wiek odpowiednio stosowane ćwiczenia powodują poprawę krążenia, wzmacniają gorset mięśniowy, zwiększają wentylację płuc i poprawiają samopoczucie.

Obecnie dostępne są różnorodne formy ćwiczeń fizycznych. Najpopularniejsze obecnie formy takie jak rower, rolki czy gra w piłkę, doskonale poprawiają ogólną kondycje i sprawność fizyczną. Jeśli natomiast potrzebna jest korekcja wad postawy, ćwiczenia wykonywane w szkole podczas zajęć gimnastyki korekcyjnej mogą być niewystarczające. Najlepszym rozwiązaniem byłyby odpowiednio dobrane ćwiczenia siłowe z odciążeniem kręgosłupa. Niestety niewiele klubów fitness zajmuje się specjalistycznym treningiem dzieci i młodzieży. Aby trening miał swoje następstwa w poprawie i korekcji wad, potrzebna jest indywidualna praca z dzieckiem. W związku z tym zostaje nam najczęściej odpowiednio dobrana forma rehabilitacji czynnościowej. Jeśli jednak nie mamy możliwości wybrania takich form zajęć, możemy spróbować wykonać wraz z dzieckiem kilka ćwiczeń w domu. Takie ćwiczenia możemy oczywiście wykonywać codziennie, ale najlepiej uaktywniać nasze ciała przynajmniej 3x w tygodniu.

autor: Joanna Zapolska 
Jest doktorem nauk o kulturze fizycznej o specjalności fitness a także trenerem w fitness klubie Maniac Gym, wielokrotną Mistrzynią Polski w gimnastyce sportowej, Wicemistrzynią Świata w fitness i autorką programów telewizyjnych propagujących zdrowy styl życia.

www.zapolska.pl
www.maniacgym.pl